Άντε επιτέλους…

Έχασε Παγκόσμιο Κύπελλο, έχασε Ευρωπαϊκό Κύπελλο και ενδιαμέσως έχασε και παιχνίδια με την Borussia. Μοιάζει να έχει κάποια κατάρα που τον κυνηγάει, ένα… κακό μάτι που όσες προσπάθειες κι αν κάνει δεν μπορεί να το αποβάλλει από πάνω του. Ο Marco Reus από το καλοκαίρι του 2012 που επέστρεψε στο Βεστφάλεν, για να γίνει ο «βασιλιάς» της Dortmund, μοιάζει με ένα θηρίο, κλεισμένο πάντα σε ένα μικρό κλουβί…

Κάποια στιγμή μέσα στην περασμένη σεζόν ο Tuchel είχε πει ότι σκοπός του είναι «να βγάλει το τέρας, που κρύβει μέσα του ο Reus». Εν μέρει τα κατάφερε με τον 27χρονο μέσο να θυμίζει σε αρκετές περιπτώσεις τον καλό του εαυτό, που μπορούσε να κάνει τα πάντα. Τον ποδοσφαιριστή που ερχόμενος ως εξτρέμ από την Gladbach, έγινε οργανωτής, φορ και ουσιαστικά χρήστηκε από μόνος του –μέσα από τις εμφανίσεις του- ο κατά συνθήκη ηγέτης της Borussia.

Ο Marco Reus σε αυτήν την γεμάτη τετραετία του στο ρόστερ της Dortmund πέτυχε πολλά, όμως όλοι μέσα τους γνωρίζουν πως ακόμη κι αυτά μοιάζουν να είναι το 25%, αυτών που μπορεί να προσφέρει. Η αυτοπεποίθησή του στιγματίστηκε πολύ από τις δύο μεγάλες απουσίες του, από τα «Πάντσερ» στις τελευταίες δύο μεγάλες διοργανώσεις.  Πέρυσι κάπου στα μέσα της σεζόν, ο ίδιος έλεγε ότι εκείνο που θέλει περισσότερο είναι να τελειώσει τη χρονιά χωρίς πολλά προβλήματα και να δώσει τα πάντα με την Γερμανία στο Euro. Ένιωθε ότι έφτασε η ώρα του να ηγηθεί της «Nationalmannschaft» και θα ήταν τέτοια η ψυχολογική τόνωση που θα έπαιρνε, η οποία θα τον ωθούσε να οδηγήσει και την Dortmund ξανά στους τίτλους.

Ο 27χρονος αρχηγός της Borussia από την περασμένη βδομάδα έχει επιστρέψει σε ένα συντηρητικό πρόγραμμα προπονήσεων κι όπως είπε ο Tuchel θα είναι σε θέση πριν το τέλος του μήνα να επιστρέψει και στην ενεργό δράση.

Μοιάζει κατά πολλούς να είναι η τελευταία του ευκαιρία. Ακούγεται υπερβολικό ίσως και μακάβριο, παρότι μόλις στα 27 του ο Marco ψάχνει μια χρονιά ορόσημο να αναστηθεί. Δεν έχει καταφέρει λίγα, για έναν παίκτη της… σειράς. Για τη δική του αξία όμως, μέχρι στιγμής στην καριέρα του έχει πετύχει ελάχιστα.

Η επιστροφή του δεν αργεί και άπαντες θα περιμένουμε να τον δούμε να παίξει δίπλα στους κολλητούς του, δίπλα στον Götze και τον Schürrle, παρακολουθώντας τη νέα έκδοση της Borussia. Ας ελπίσουμε ότι αυτό το παραμύθι, το οποίο τον Ιούλιο του 2012, τότε που ο Marco Reus ερχόταν από το Mönchengladbach για να κατακτήσει τίτλους στο Westfalen, θα έχει αίσιο τέλος. Όχι για τους οπαδούς της Dortmund μόνο, αλλά για να αποκατασταθεί η τόσο μεγάλη ποδοσφαιρική αδικία.

Διόλου τυχαία δεν απέφυγα να σχολιάσω τα παιχνίδια της Borussia με Schalke και Sporting Lisbon. Ειδικότερα το πρώτο μου έδειξε πιο πολύ από οποιοδήποτε τη φετινή χρονιά, πόσο πολύ η Dortmund χρειάζεται τον Reus. Τον αρχηγό της, τον ηγέτη της, αυτόν που νομιμοποιείται να σηκώσει πρώτος την κούπα…

ECHTE LIEBE!