Για άλλους είναι ένα ακόμη ευρωπαϊκό γήπεδο, για άλλους ένας ναός του ποδοσφαίρου που συνεισφέρει στον ίδιο τον μύθο του αθλήματος. Για εμάς είναι απλά το σπίτι μας. Και για εμάς θα είναι πάντα το Westfalenstadion, το όνομα της έδρας μας, του κάστρου μας, της βάσης μας. Του χώρου αυτού που γεμίζουν ευλαβικά πάνω απο 80.000 οπαδοί της ομάδας, δίνωντας άλλη έννοια στις λέξεις «γιορτή του ποδοσφαίρου».
Όλα ξεκίνησαν στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’60, όταν η αυξημένη δημοτικότητα της ομάδας, (πρώτη γερμανική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαικό τίτλο το 1966), άρχισε να φέρνει στα όρια της, την τότε έδρα της ομάδας, το γήπεδο Rote Erde. Είχαν τεθεί τα πρώτα σχέδια για την ανέγερση ενός νέου γηπέδου, ωστόσο η πόλη του Dortmund δεν ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει οικονομικά σε ένα τέτοιο έργο και οι κρατικοί φορείς δεν έδειχναν ιδιαίτερα θερμοί για την χρηματοδότηση του πρότζεκτ.
Τελικά το 1971 η αντικατάσταση της υποψηφιότητας της Κολωνίας από αυτήν της πόλης του Ντόρτμουντ, σχετικά με τη φιλοξενία αγώνων για το Μουντιάλ του 1974 έδωσε την πολυπόθητη λύση και ξεκίνησαν άμεσα οι εργασίες ανέγερσης του γηπέδου. Το κακό βέβαια ήταν ότι η ανέγερση συνέπεσε με την αγωνιστική πτώση της ομάδας, με αποτέλεσμα να προκύψει το αξιοπερίεργο γεγονός ότι μια ομάδα Β’ Εθνικής Γερμανίας αγωνίζοταν σε ένα στολίδι όπως το νεότευκτο Westfalenstadion, χωρητικότητας 54.000 θεατών τότε. Ωστόσο το 1976 αυτή η “ανορθογραφία” διορθώθηκε με την άνοδο της ομάδας στην Α’ Εθνική Γερμανίας και παραμένει το κάστρο της ομάδας εώς και σήμερα.
Από το 1995 και έκτοτε το Westfalenstadion δέχτηκε μια σειρά από αρχιτεκτονικές επεμβάσεις, τόσο για την αύξηση της χωρητικότητας, όσο και για την προσαρμογή του γηπέδου στα νέα, αυστηρά κριτήρια της UEFA. Έτσι σήμερα η χωρητικότητα του γηπέδου για τις εθνικές διοργανώσεις είναι 81.360 και για τις ευρωπαικές διοργανώσεις είναι 65.829 (όλες θέσεις καθημένων). Ωστόσο όλα αυτά τα νούμερα δεν θα είχαν καμία αξία, εάν ο κόσμος δεν στήριζε την ομάδα. Και αυτή η στήριξη εκφράζεται με υψηλούς μέσους όρους εισιτηριων διαρκείας τα τελευταία χρόνια, αλλά και σταθερά τον υψηλότερο μέσο όρο εισιτήριων στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία.
Ο μύθος του “Gelbe Wand”
Σίγουρα αυτό που ξεχωρίζει στο Westfalenstadion και το καθιστά ως έναν ξεχωριστό χώρο ποδοσφαιρικής λατρείας, δεν είναι άλλο από το μυθικό «Κίτρινο Τείχος» ή «Gelbe Wand» όπως είναι γνωστό στη Γερμανία. Για αυτήν την κερκίδα έχουν χυθεί τόνοι μελανιού και έχει ακουστεί χιλιάδες φορές το “κλικ” του φωτογραφικού φακού. Eίναι το μεγαλύτερο πέταλο της Ευρώπης με χωρητικότητα 25.000, μεγαλύτερο από μόνο του από τα περισσότερα γήπεδα στη χώρα μας και στη θέα του μόνο δέος μπορεί να νιώσει κανείς. Η δημιουργία του σχεδόν κάθετου αυτού πετάλου που δύσκολα πιάνει το μάτι από τη μία άκρη στην άλλη ήταν μια έμπνευση ενός τοπικού αρχιτεκτονικού γραφείου του Dortmund, που ανέλαβε τις εργασίες επέκτασης στο διάστημα 1995-1999. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια τοποθετούνται προσωρινά καθίσματα σύμφωνα με τους σχετικούς κανονισμούς και η χωρητικότητα μειώνεται σε περίπου 15.000 θεατές. Σε κάθε περίπτωση, η “Sudtribune” (“Νότιο πέταλο”) έχει χτίσει το δικό της μύθο στο πέρασμα των δεκαετιών και αποτελεί έναν ξεχωριστό πόλο έλξης για κάθε επισκέπτη του γηπέδου της Borussia Dortmund.
Στο γήπεδο αυτό γράφτηκαν στιγμές ποδοσφαιρικής πανδαισίας, χαράς αλλά και λύπης, μεγάλες νίκες αλλά και ταπεινωτικές ήττες. Ο καθένας μας έχει να θυμάται και από έναν αγώνα που του έμεινε στην μνήμη για διαφορετικό λόγο κάθε φορά, αλλά σε ένα συμφωνούμε όλοι: στην ατμόσφαιρα του γηπέδου. Δεν έχει συγκριθεί άδικα με τις πιο καυτές ποδοσφαιρικές έδρες στην Ευρώπη και δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι τιμήθηκε από την διαδικτυακή σελίδα του έγκριτου περιοδικού Times το 2009 και την αντίστοιχη της The Telegraph, πάνω από έδρες όπως το San Siro, το Bernabeu, το νέο Wembley.
Ένα υπέροχο βίντεο που περιγράφει τα πρώτα χρόνια από την κατασκευή του γηπέδου μέχρι και σήμερα (αγγλικοί υπότιτλοι):
Και ένα ακόμη βίντεο που καταγράφει το κλίμα που επικρατεί στο Westfalenstadion σε ένα παιχνίδι της Borussia: